Brian Hall has been living with Parkinson's since he was 14. He is now in his 60s. How do you fill the well of optimism when it's been drained progressively and constantly for well over 40 years?
Korte documentaire: Brian Hall lijdt al sinds zijn veertiende aan de ziekte van Parkinson. Hij is nu in de zestig. Hoe vul je de bron van optimisme als deze al ruim veertig jaar geleidelijk en voortdurend is leeggezogen?
